“Gewoon proberen!” – Een interview met Daniël Knegt en Stephanie Boenink, ambassadeurs van de Multisportdag Zichtbaar Sportief op 24 april in Den Haag

Op 24 april vindt in Den Haag de Multisportdag plaats: een bijzondere sportdag voor iedereen met een visuele beperking. Twee mensen die als geen ander weten hoe belangrijk sport kan zijn, zijn Daniël Knegt (41) en Stephanie Boenink (27). Allebei zijn ze ambassadeur van deze dag en hebben ze een indrukwekkende sportcarrière opgebouwd. Ze komen uit verschillende werelden, maar delen hun passie voor sport én hun ervaring met het leven met een visuele beperking.

Daniël Knegt is judoka en is als militair gewond geraakt en blind geworden. Sindsdien heeft hij een hele actieve carrière gehad in de sport en heeft hij zich ontwikkeld tot een topsporter van formaat. Afgelopen zomer stond hij zelfs op de mat in Parijs, waar hij knap zevende werd op de Paralympische Spelen. Stephanie Boenink werd geboren met Macula coloboma, waardoor zij 10 procent ziet. Ze ontdekte goalball op een sportkamp en werd verliefd op de sport. Inmiddels is ze Europees kampioen geworden met een Fins clubteam, traint ze fanatiek, en daarnaast werkt ze in de communicatie.

Voor beiden speelt sport een grote rol in hun leven. “Sport is echt de rode draad in mijn leven,” vertelt Daniël. “Het houdt me in leven. Het geeft doelen, structuur en mensen om me heen. Ik heb er zóveel aan te danken.” Stephanie herkent dat helemaal: “Goalball is mijn uitlaatklep. Als het op werk of studie even lastig is, dan is het lekker om even die goalball naar de overkant te smijten! Het is voor mij ook een symbool geworden voor een paar hele hechte vriendschappen die ik heb opgebouwd. Ik heb heel veel contacten opgedaan binnen de sport.”

Toch ging het vinden van een passende sport niet vanzelf. Daniël begon ooit met tandemfietsen, maar merkte dat afhankelijk zijn van anderen hem frustreerde. “Als iemand dan afzegt terwijl jij zin had om te trainen, word je daar chagrijnig van. Toen zei iemand: ‘Als je het allemaal zo goed alleen kunt, ga dan lekker judo’en.’ Dus ik belde een oude sportschool op, vroeg of ik kon meedoen – en zeiden ze: ‘We hebben er geen ervaring mee, maar kom gewoon.’ Bij judo ben ik weer onafhankelijk geworden. Daar is het echt begonnen met het plezier in de sport terugvinden.” Volgens Daniël is judo de meest toegankelijke blindensport die er is: “Je hebt altijd een partner nodig, en of die nu ziet of niet maakt niks uit. Elke judomat is hetzelfde. Dat maakt het veilig en vertrouwd.” Stephanie zat ooit op paardrijden en turnen, maar bij goalball viel alles op z’n plek. Nadat ik bij het sportkamp was geweest, ben ik een keer gaan kijken bij een training in Den Haag. Vervolgens reed mijn moeder me elke maand twee uur heen en weer vanuit de Achterhoek. Eerst was ze sceptisch – ‘moet dit nou?’ – maar inmiddels is ze groot fan. Mijn ouders kijken altijd via de livestreams naar mijn internationale toernooien!”

Sport heeft de ambassadeurs van de Multisportdag veel gebracht, maar het heeft ook z’n uitdagingen. Daniël kampt momenteel met een zware hamstringblessure die mogelijk het einde van zijn topsportcarrière betekent. “Dat is wel pittig. Ik ben een beetje doelloos sinds Parijs, en dat is lastig. Doelen hebben is voor mij heel belangrijk en als die wegvallen… Ik ben daarin nu zoekende. Mijn eerste prioriteit is om weer lichamelijk fit te worden!” Stephanie daarentegen is juist in volle voorbereiding op het WK voor clubteams op 20 t/m 26 mei. “Als ik daar een medaille haal, ga ik met pensioen,” zegt ze lachend. “Stoppen op je hoogtepunt!”

Ze hopen allebei dat de Multisportdag op 24 april mensen inspireert om iets nieuws te proberen. “Het is hét moment om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is,” zegt Stephanie. “Het is makkelijk, want alles is bij elkaar. Je hoeft niet vijf verenigingen af om vijf sporten te testen. Je kunt alles op één locatie doen.” Daniël vult aan: “Het is gewoon een goed moment om je te oriënteren. Probeer iets uit, voel wat het met je doet.”

Hun boodschap aan anderen met een visuele beperking is helder: ga ervoor. “Gewoon doen,” zegt Daniël. “Je moet doen wat je leuk vindt. Het is de basis van het hele leven. Dat geldt in werk, je relatie en al helemaal in je sport.” Stephanie sluit zich daarbij aan. “Laat je niet beperken door angst. Je weet pas of iets bij je past als je het probeert. En als het niks is? Dan zoek je gewoon iets anders. Maar probeer het!”

En aan de verenigingen die mensen met een visuele beperking willen verwelkomen, hebben ze ook een duidelijk advies: wees open. “Ga met elkaar in gesprek,” zegt Daniël. “Vraag wat iemand nodig heeft, en kijk wat er kan.” Stephanie vult aan: “Vergeet niet dat mensen met een visuele beperking prima kunnen aangeven wat ze wel of niet nodig hebben, ze hebben nog altijd een “functionerend brein”. Gewoon proberen, net als wij.”

Op 24 april zijn Daniël en Stephanie er allebei bij. Niet als topsporter of kampioen, maar als voorbeeld van wat er mogelijk is – met een beperking, maar zónder grenzen aan ambitie, plezier en verbinding.